Wednesday, November 3, 2010

अरे साई नाथा

पुरे झाले आता अरे साई नाथा,
तुझ्यावीण त्राता मला कोणी नाही.

मला कोणी नाही वेगळी देवता,
तूच विधाता तुझ्या चरणी माथा.
चालत आलो तुझिया दर्शना,
स्वीकारुनी घे हा देहाचा चोथा.

जाती धर्माची अडसरे सारी,
मला फक्त प्यारी तुझी द्वारकामाई.
तूच माझी आई तूच माझा ताता,
तुझ्या इतकी ममता कुणा पास नाही.

तुझ्या भोवताली बडव्यांचा फास,
तू नसशी शिर्डीला मला होई भास.
तुझा संग नाही उरला सभोव,
अश्या जगण्याचा मला नाही मोह.
गुप्तरूपे तू वावरशी भक्तात,
येत संकटे तू सावरशी भक्ता.

तुझी श्रद्धा सबुरी कुणा नाही प्यारी,
एका मालकाची जाण रिती झाली सारी.
फकीर रुपात तू योगीवंत राजाधिराज,
खोट्या मायेचा तुला चढविती साज.
खरा भक्त झाला चरणाहून दूर,
अभाविकांचा आहे तुझ्याचारणी पूर.
तुझे नाव गातो श्वास येता जाता.

तुझ्या पायरीशी माझी सोयरी,
झाली तयारी माझ्या मनाची.
तुझ्या वरली शाल जणू कि आभाळ,
त्याच्या इतकी माया नाही कुणाची.
रिकामी दिवे पाण्याने पेटवितो,
असा गुण फक्त तुझिया हाता.

तुझ्या शिरडीला मी येणार नाही,
तुझ्या वाचून मन कुणा देणार नाही.
तूच ये धाउनी माझी अवस्था पाहुनी,
विठ्ठलाच्या परी पुंडलिका घरी,
नाही तर कर दुरी तुझ्या रक्षकांना,
रक्षक नव्हे त्या राक्षसांना.


तुझ्या दर्शनाची मागतो भिक,
चरणे न्याहाळता जिवन सार्थक.
इतके गाऱ्हाणे एक तू भक्तांचे,
तुझ्यावीण शिर्डीला कुणी ऐकत नाही.

.....अमोल

No comments:

Post a Comment