Wednesday, November 3, 2010

अरे साई नाथा

पुरे झाले आता अरे साई नाथा,
तुझ्यावीण त्राता मला कोणी नाही.

मला कोणी नाही वेगळी देवता,
तूच विधाता तुझ्या चरणी माथा.
चालत आलो तुझिया दर्शना,
स्वीकारुनी घे हा देहाचा चोथा.

जाती धर्माची अडसरे सारी,
मला फक्त प्यारी तुझी द्वारकामाई.
तूच माझी आई तूच माझा ताता,
तुझ्या इतकी ममता कुणा पास नाही.

तुझ्या भोवताली बडव्यांचा फास,
तू नसशी शिर्डीला मला होई भास.
तुझा संग नाही उरला सभोव,
अश्या जगण्याचा मला नाही मोह.
गुप्तरूपे तू वावरशी भक्तात,
येत संकटे तू सावरशी भक्ता.

तुझी श्रद्धा सबुरी कुणा नाही प्यारी,
एका मालकाची जाण रिती झाली सारी.
फकीर रुपात तू योगीवंत राजाधिराज,
खोट्या मायेचा तुला चढविती साज.
खरा भक्त झाला चरणाहून दूर,
अभाविकांचा आहे तुझ्याचारणी पूर.
तुझे नाव गातो श्वास येता जाता.

तुझ्या पायरीशी माझी सोयरी,
झाली तयारी माझ्या मनाची.
तुझ्या वरली शाल जणू कि आभाळ,
त्याच्या इतकी माया नाही कुणाची.
रिकामी दिवे पाण्याने पेटवितो,
असा गुण फक्त तुझिया हाता.

तुझ्या शिरडीला मी येणार नाही,
तुझ्या वाचून मन कुणा देणार नाही.
तूच ये धाउनी माझी अवस्था पाहुनी,
विठ्ठलाच्या परी पुंडलिका घरी,
नाही तर कर दुरी तुझ्या रक्षकांना,
रक्षक नव्हे त्या राक्षसांना.


तुझ्या दर्शनाची मागतो भिक,
चरणे न्याहाळता जिवन सार्थक.
इतके गाऱ्हाणे एक तू भक्तांचे,
तुझ्यावीण शिर्डीला कुणी ऐकत नाही.

.....अमोल

मी मोठा झालो...

आपण वयाने, बुद्धीने जेव्हा मोठे होतो तेव्हा नकळत अहंकार मोठा होत असतोच आणि त्याची पाऊले कधीतरी घरातल्या भांडणात जाणवतातच. आपण जेव्हा त्रयस्तपणे या गोष्टीकडे बघतो तेव्हा आपली चूक आपल्याला कळते, पण फार थोड्या लोकांकडेच असे स्वतःला न्याहाळण्याची कला अवगत असते अश्याच एका मनाची आणि स्वताला सुधारण्यासाठी चालू असलेल्या धडपडीची कविता.

मी मोठा झालो याची मला जाण आली.
"मी"पणाची माझ्या आज वर मान झाली.

मी आता समर्थ झालो स्वतःला पोसायला,
गरज नाही कुणाची व्यथा माझी सोसायला.
वाढत्या गर्वापुढे नीतीची तलवार म्यान झाली.

आवडी बदलल्या माझ्या, निर्णय माझे मीच घेतो,
पडलो तरी रडणार नाही याची स्वताला हमी देतो.
बेपर्वाईच्या पावसात काया झाली गुमान ओली.

उडू लागलो मुक्त आकाशी पंख फुटल्यामुळे,
गुरुर मजला श्वाशात बंध सुटल्यामुळे.
अहंकारातच बुद्धीही दिनरात रममान झाली.

आजपर्यंत वाढलो ज्यांचे धरून बोट मी,
विसरून त्यांना भरतो स्वतःचे पोट मी.
माझ्यावरल्या संस्कारांची सावलीच बेईमान झाली.

.....अमोल