दूरच्या रानात कुठे,
पाउस पडत होता.
इथे माझ्या कुशीत ओला,
श्रावण रडत होता.
त्या मोडक्या काड्यांनी,
मातीही हळहळली थोडी.
घरट्याच्या दुख्खात बुडाली,
त्या पाखरांची जोडी.
ती वेळ सटवाईच्या,
शापाने बाधित होती.
एथे हि पदरात रिकाम्या,
गर्भास शोधीत होती.
मातृत्वाचा झरा भिजवी,
देवकीच्या पदरास कोऱ्या.
त्या पश्चातापात कान्हा,
करी गोकुळात चोऱ्या.
..........अमोल
No comments:
Post a Comment